Gruzińska kultura narodowa

Gruzińska kultura narodowa jest silnie zakorzeniona w historii i tradycji, a jej elementy nadal istnieją w życiu Gruzinów. Jest to zbiór tradycji, wartości, sztuki i zwyczajów charakterystycznych dla narodu gruzińskiego. Charakterystyczne elementy kultury gruzińskiej to m.in.:

Muzyka i taniec

Są bardzo ważnymi elementami gruzińskiej kultury narodowej. Muzyka gruzińska jest bardzo zróżnicowana i obejmuje wiele gatunków. Jednym z najbardziej charakterystycznych jest śpiew chóralny i polifoniczność, które są uznawane za jedne z najcenniejszych dziedzictw kulturowych Gruzji. W 2008 roku gruziński śpiew polifoniczny został wpisany na listę niematerialnego dziedzictwa kulturowego UNESCO.  „Czakrulo” to rodzaj gruzińskiej ludowej pieśni polifonicznej. W 1977 roku pieśń czakrulo została wgrana na dyskach Voyager Golden Record, które zostały umieszczone na dwóch sondach wystrzelonych przez NASA, by móc ukazać różnorodność życia i kultur na Ziemi dla pozaziemskich cywilizacji lub ludzi z przyszłości.

W Gruzji istnieje wiele różnych rodzajów tańców, z których każdy ma swoje własne charakterystyczne cechy i pochodzi z określonego regionu kraju. Na przykład, taniec „kartuli” pochodzi z regionu Kartli, jest elegancki, romantyczny i charakteryzuje się prostymi, gładkimi ruchami. Zaś taniec „khevsuruli” pochodzi z regionu Khevsureti i ma zupełnie inną dynamikę.

Architektura

Gruzińska architektura to kościoły, klasztory, zamki i domy, charakteryzujące się zdobieniami, często w stylu bizantyjskim i ormiańskim. Architektura gruzińska swoją historią sięga średniowiecza i ma wpływ na różne inne kultury i narody, które na przestrzeni wieków zaznaczyły swoją obecność w Gruzji.

Jednym z najbardziej charakterystycznych elementów gruzińskiej architektury sakralnej są kościoły krzyżowe. Mają charakter krzyża greckiego, a ich charakterystyczny element to centralna kopuła, która symbolizuje Chrystusa. Kościoły te są zdobione freskami, mozaikami i rzeźbami, a ich wnętrza zachwycają bogactwem wystroju i oświetlenia.

Wiele zamków i twierdz gruzińskich, takich jak twierdza Narikala w Tbilisi posiada uproszczony system w celu ochrony przed atakiem wroga. Cechują się one mocnymi murami, wieżami i basztami oraz bramami obronnymi, mającymi chronić przed najazdami.

Sztuka i rzemiosło

Gruzińska sztuka i rzemiosło obejmuje wiele dziedzin, w tym jak rzeźba, malarstwo, tkactwo, garncarstwo, wyroby ze srebra i złota, biżuteria, tkactwo i haft.

Jednym z głównych elementów gruzińskiej sztuki są ikony, czyli malowane obrazy religijne. Tradycja malowania ikony w Gruzji sięga średniowiecza, a wiele z tych dzieł sztuki można znaleźć w gruzińskich cerkwiach i klasztorach.

Gruzińskie tkactwo i haft to również ważna dziedzina sztuki i rzemiosła. Wiele regionów kraju ma swoje własne wzory i techniki tkackie, a tradycyjne tkaniny gruzińskie są bardzo cenione za swoją jakość i piękno. Hafty gruzińskie są również znane na całym świecie, a ich charakterystyczne wzory i kolorowe nici są często używane do dekoracji odzieży, obrusów i innych tekstóliów.

W Gruzji odnajdziemy również liczne inne tradycyjne rzemiosła, takie jak garncarstwo, wyroby z drewna, wyroby ze srebra i złota oraz wyroby z kości słoniowej. Wiele z tych rzemiosł ma swoje korzenie w dawnej historii Gruzji i przekazywane jest z pokolenia na pokolenie.

Kuchnia

Gruzińska kuchnia jest uznawana za jedną z najsmaczniejszych na świecie i charakteryzuje się bogactwem smaków, aromatów i kolorów. Gruzja słynie z oryginalnych dań. Jednym z moich ulubionych okazało się Badridżani, czyli smażony bakłażan nadziewany pastą z orzechów włoskich i czosnku, ozdobione nasionami granatu. Badridżani jest podawane na zimno.

Innym moim przysmakiem okazało się Lobio, czyli tradycyjne gruzińskie danie jednogarnkowe, którego głównymi składnikami są czerwona rozgnieciona fasola oraz świeża kolendra. Lobio podawane jest na gorąco w glinianej miseczce.

Lobio

Literatura

Gruzińska literatura ma historię sięgającą tysięcy lat. Początki literatury gruzińskiej sięgają przyjęcia w IV w. n.e. chrześcijaństwa. Warunki dla rozwoju literatury przyniosło zjednoczenie Gruzji przez Dawida Budowniczego i królową Tamarę w XII w.  Rozwijała się literatura świecka, powstawały romanse rycerskie. Jednym z najważniejszych dzieł literackich w historii Gruzji jest epos narodowy „Rycerz w tygrysiej skórze” autorstwa Szoty Rustawelego. Utwór ten opowiada historię walk Tariela i Awtandila o wyzwolenie uwięzionej królewny Nestan-Daredżan. Epos jest uznawany za arcydzieło średniowiecznej literatury gruzińskiej i do dziś cieszy się uznaniem.